Tunay na Kaibigan...nga ba?

Kailan mo masasabi na ang pagkakaibigan ninyo ay tunay at walang iwanan?
Sa oras ng tawanan, kasiyahan, inuman, kantahan o harutan? O sa oras ng iyakan o kalungkutan? E sa panahong may  pera ka o sa panahong lugmok ka sa kahirapan?

Nung bata pa tayo, masaya na tayo kung may kalaro tayo sa habulan, patintero, bahay-bahayan o taguan. Nung nagdadalaga naman, kuntento na tayo ng may kakwentuhan at kaharutan. Nung nagcollege, ok na tayo sa may kainuman at may kasama sa gimikan.

Pero bakit unti-unti ng nawawala ang pagsasamahan kapag may umaalis at dumadating na bagong kaibigan?

Nakakalungkot mang isipin na sa matagal nyong pagsasama bilang magkaibigan ay bigla na lang mawawala ang pinagsamahan. Dahil ba busy na o dahil may iba ng pinagkakaabalahan?

Busy?..Weeeh! Di nga? May bagong pinagkakaabalahan? So, pampalipas oras mo lang ang pakikipagfriends..kumbaga sa libro, pagkatapos mo sa isang chapter..next chapter ka na at never mo ng babalikan ang naupisahan o kaya  parang cellphone..throw mo na lang ang nokia 5110 at hello android.

Well, kung sa inaakala mo na parang gamit lang ang pakikipagkaibigan na pag di mo na napapakinabangan e etsapwera na sa buhay mo..aba, e mag isip-isip ka.. baka sa bandang huli, babalik at babalik ka rin sa mga old friends mo kasi sila pala ang tunay na kaibigan na makakatulong at magpapasaya sa yo sa oras na wala ka ng mapuntahan.

Kaya kung ako sa inyo..lahat ng taong naging kaibigan at parte ng buhay nyo, pahalagahan nyo..Ika nga ng commercial.. IBA ANG MAY PINAGSAMAHAN... isang bote lang ang katapat nyan.